Uitstelgedrag bij het opruimen? Kijk eerst 🙄 eens rond, maar begin nog niet!
Neem nou het opruimen van een kamer. Dat is zo’n klus waar je als een berg tegenop kunt zien. Je ligt er wakker van.
Ok, misschien niet echt, maar wel figuurlijk.
Het spookt de hele dag door je hoofd, maakt je moedeloos en als je die kamer binnen komt sluit je zo snel mogelijk de deur.
Het lijkt alsof het woord uitstelgedrag voor jou is uitgevonden.
Deze je-kop-in-het-zand-steken strategie is een garantie voor meer ontevredenheid, uitstel en mislukking.
Want wie wil nu aan de slag gaan met iets waar hij helemaal geen zin in heeft? Waar hij geen gat in ziet?
Of waarvan hij geen idee heeft hoe het aan te pakken.
Ok, de wens is er wel. Je wilt een opgeruimde kamer, maar hoe je daar moet komen is je een raadsel.
Nu, door je onderbewuste in te zetten, blijkt dat eigenlijk niet zo moeilijk.
Ga het aan. Ga eerst eens rustig kijken en stel jezelf een aantal vragen.
Uhh…, ik hoor je denken. Is dat het aangaan? Ja, want door eerst eens rustig te kijken en te denken gaat het probleem in je onderbewuste werken.
Loop de ruimte echt binnen en kijk. Daarna beantwoord je deze vragen:
- Wat weet je al wel?
- Wat kun je wel?
- Waar en hoe kun je beginnen?
- Wat kan waar naar toe?
- Wat weet je nog niet?
- Welke kennis ontbreekt je?
- Welk hulpmiddel heb je nodig?
- Waar heb je hulp bij nodig?
- Waar zie je tegenop?
En dit is het voor nú. Je zult zien dat je onderbewuste nu aan het werk gaat. In de dagen erna zal je oog vallen op iets dat je prima kunt gebruiken. Je krijgt nieuwe ideeën en leest of ziet plotseling nieuwe informatie.
Omdat je al bezig bent met het probleem, zul je er ook over spreken. En plotseling hoor je nieuwe oplossingen.
En als je echt eerlijk bent geweest en het antwoord hebt gevonden op de vraag waar je tegenop ziet, dan kun je ook dit moeilijke of pijnlijke gevoel met anderen delen. Alleen het uitspreken helpt al bij het in actie komen.
Je zult zien dat er vast mensen zijn die je willen helpen.
Dat helpen hoeft natuurlijk niet fysiek te zijn. Het kan ook zijn door elkaar uit te dagen een moeilijke taak toch aan te gaan. Zo heb ik dat laatst met een collega gedaan. We zagen allebei vreselijk tegen iets op, maar door af te spreken dat we het binnen een week zouden doen, konden we het niet meer uitstellen. Ja, en ik wilde natuurlijk niet afgaan hè.
Tevreden konden we daarna onze successen delen.
De tip van het kijken heb ik gelezen in het boek “Ik heb de tijd” en nu ik mijn studeerkamer ga aanpakken direct uitgeprobeerd.
Volgende week ga ik aan de slag. Deze week heb ik steeds om mij heen gekeken en de vragen beantwoord.
Voor mijn Senior opleiding Professional Organizing moet ik me ook zelf laten organizen. Volgende week komt Monique, ik houd jullie op de hoogte.
Dus hop zou ik zeggen, ga aan de slag met…. kijken.
