“Mijn partner ruimt niet op. Wat moet ik ermee? Hoe krijg ik hem eindelijk zo ver dat hij ook eens wat gaat doen.”
Niet veel berichten roepen zoveel herkenning en reacties op in een facebookgroep als een post met deze verzuchting. Een post waarin iemand vraagt wat daar nu toch aan is te doen. Iemand is zelf helemaal gegrepen door het positieve effect van ontspullen, in de greep gekomen van het minimaliseervirus. Ervaart met veel plezier alle positieve effecten. Maar helaas, je partner is nog niet in gelijke mate besmet.
In dit blog spreek ik over de ene persoon als een vrouw en over de andere persoon als een man, maar het kan natuurlijk ook zij- zij, hij- zij of hij- hij zijn. Sekseneutraal schrijven is zo makkelijk nog niet, vergeef me deze keuze.
Mijn partner ruimt niet op, ziet het gewoon niet
Dat kan hè, dat iemand ‘het’ gewoon niet ziet. Ik weet nog dat wij eens een enorme bos bloemen hadden gekregen die pontificaal stond te schitteren op de eetkamertafel in onze kleine kamer. “Mooi hè, die bloemen”, zei ik tegen mijn man. ‘Welke bloemen?”, was het antwoord. Ik was verbijsterd. Hoe kon hij dat nou niet hebben gezien? En toch was het zo. Hier was geen sprake van onwil, misschien zat hij in zijn eigen blackbox. Die plek waar partners soms prima in kunnen vertoeven.
Dat heeft mij geleerd dat het dus niet altijd zo is dat iemand iets niet wil zien. Maar dat het ook echt kan dat iemand zo’n verandering in de woonkamer niet waarneemt.
Maar weerstand tegen opruimen bestaat natuurlijk ook. En juist ook dat de ene partner meer behoefte heeft aan een opgeruimde omgeving dan de ander. Dat jij een opgeruimd huis in je opvoeding hebt meegekregen, terwijl je partner uit een sloddervosgezin stamt.
In een sloddervosgezin is het gewoon dat je alles mag laten liggen, dat je even moet zoeken voor je iets vindt en vindt men het vaak wel gezellig, al die spullen zo lekker om je heen. Geen burgerlijk gedoe, maar gewoon… zoals het is. In een sloddervosgezin wordt ook wel eens opgeruimd hoor, maar dan als er een verjaardag gevierd gaat worden of als men er eens echt genoeg van heeft.
Het bestaat dus allemaal:
* het niet zien
* een sloddervospartner
* vandaag echt even? helemaal geen zin in opruimen hebben
Heb jij even pech als jullie sterk van elkaar verschillen!
Hij vindt het te rommelig, terwijl jij lekker aan ’t hobbyen bent
Het omgekeerde komt natuurlijk ook voor. Ik heb klanten waar de één gelukzalig kan verzuchten dat de ander even lekker een paar dagen weg is, zodat zij al haar creatieve spullen heerlijk om zich heen kan laten slingern. Alles onder handbereik om het elk moment te kunnen oppakken. Heerlijk! En daar kunnen die opengeslagen kranten, te beantwoorden kaarten en een paar niet opgeruimde glazen heus nog wel bij. Dat opruimen komt wel weer.
Het besef dat de ander vindt dat jij te weinig opruimt, kan absoluut stressvol zijn. Het geeft een continu gevoel je te moeten aanpassen en snel de spullen aan de kant te moeten ruimen als diegene thuis komt. Of last hebben van het gemopper op jouw ongeordende leven.
Ik ben natuurlijk geen relatietherapeut 😉
Gelukkig speelt dit onderwerp niet in elke relatie!
Enne.. ik ben natuurlijk geen relatietherapeut, maar heb wel wat suggesties hoe je met deze verschillen kunt omgaan.
En eigenlijk is het belangrijkste advies: Begin bij jezelf.
Ineens komt dat stukje tekst van Khalil Gibran uit ‘De Profeet’ over het huwelijk bij me op:
“…en staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw.”
Respecteer dus allereerst dat je verschillend kunt zijn en praat met elkaar. Luister naar wat de ander prettig vindt aan een woonomgeving en benoem wat jij nodig hebt.
Maak in dit gesprek wel onderscheid tussen deze 2 onderwerpen:
1. Houden van een opgeruimde omgeving – ja/nee?
2. Houden van opruimen en ontspullen- ja/nee?
Er zit namelijk een verschil in van het houden van opruimen en het houden van een opgeruimde omgeving!
Heeft de ander echt behoefte aan een meer opgeruimde omgeving?
Overweeg dit eens:
* Verdeel de week in perioden dat het wel en dat het niet opgeruimd hoeft te zijn. Dat geeft jou, creatieveling/ sloddervos de ruimte om te zijn wie je bent. Tegelijkertijd kom je tegemoet aan de behoefte van je partner.
* Spreek een moment af waarop je samen aan de slag gaat, bijvoorbeeld 10 min. na het avondeten of voor het naar bed gaan.
* Verdeel misschien ook de ruimten in huis. In welke ruimte mag er meer blijven liggen? Hopelijk kan je een eigen plek creëren waar je je kunt omgeven met al je schatten en spullen. Deur dicht, niemand last van.
Heb jij echt behoefte aan een meer opgeruimd omgeving?
Vindt de ander het prima zo, dan zal hij alleen willen veranderen als jij duidelijk genoeg kunt maken hoe belangrijk jij een opgeruimd thuis vindt. Dan moet hij dit serieus willen nemen en zich er ook nog eens voor willen inspannen.
Vindt je partner zijn omgeving namelijk gezellig en prettig, dan geef ik je weinig kans dat hij spontaan gaat opruimen. Houdt iemand niet van opruimen en organiseren, maar wil hij wel graag een fijn opgeruimd thuis? Dan ontstaat er een heel andere situatie. Dan heb je namelijk een gemeenschappelijk doel en gaat het er alleen nog maar om hoe je dat doel gaat behalen.
Zo kan jij die van opruimen houdt, dat deel van het huishouden op je nemen en misschien inruilen tegen iets waar je echt een hekel aan heeft. Op die manier sluiten jullie aan op ieders persoonlijke behoeften en sterke kanten.
En dan het belangrijkste advies:
“begin bij jezelf, omdat jij een lekker thuis verdient”
Staak de strijd als die niet te winnen is. Begin met opruimen voor jezelf, omdat jij dat wilt!
Geen verwachtingen meer op dit gebied, hoogstens misschien wat afspraken. Geen teleurstelling meer over het feit dat de ander anders is. Accepteer het en doe wat jij belangrijk vindt, opruimen.
Want jij verdient dat opgeruimde huis, omdat jij het wilt en je er prettig in voelt. Maak dat gezellig thuis en heb geduld.
Want…. mijn professionele ervaring is dat bijna altijd de partners gaan meedoen. Ook de sloddervos blijkt plotseling te gaan opruimen. Omdat dat opgeruimde, gezellige thuis toch wel heel goed bevalt! Zodra er geen strijd of druk meer is, wordt het opruimen ook minder beladen. En dat geeft de ander de kans om uit te zoeken wat bij hem past.
Er valt natuurlijk veel op deze laatste aanpak aan te merken en je kunt zeker een andere weg dan acceptatie kiezen.
Maar als je al heel lang strijd hebt over dit onderwerp, dan is deze aanpak iets wat je op minst kunt proberen 😉.
Zorg goed voor jezelf!
Met opgeruimd groet, Marjolijn
P.S Zelf aan de slag met het realiseren van je opgeruimde huis? Gewoon, omdat je het verdient?
Begin bij jezelf
ga lekker opruimen
en doe mee aan de online opruimtraining Begin met Opruimen en Ontspullen.
Hier vind je meer informatie en inspiratie
Tja, ik houd van een opgeruimd huis en mijn partner des te meer. Maar met mijn ADHD is de (potentiële) organisatie graad van mijn partner voor mij volledig abracadabra.. Ik zeg potentieel omdat tegen mijn talent voor chaos geen kruid gewassen is…
Dat lijkt me niet makkelijk voor jullie. Als je nog eens een vraag hebt, ik hoor het graag.
Groet, Marjolijn
Mijn man is echt verschrikkelijk met ordenen en opruimen. Het meeste moeite heb ik met de was. Hij gooit overal zijn was neer. Op de vloer, aan het haakje in de slaapkamer waar het maanden hangt als ik niks zeg, over een stoel, vieze smerige sokken op de vloer in elkaar gepropt. Zo vaak heb ik al gezegd , als je kleren vies zijn gooi je ze in de was, als ze schoon zijn hang je ze na het luchten in de kast. Maar in de praktijk maakt hij geen keuzes en hangt van alles over een haakje en ligt het op de vloer. Ik heb nu besloten dat ik niks meer van hem was op eigen initiatief. Wat niet in de wasmand ligt, wordt niet gewassen. En als de zwarte was net gedaan is en hij bedenkt ineens wel alles in de was te doen,mag hij gewoon een aantal dagen wachten totdat ik weer voldoende heb en zin heb om te wassen. En anders mag hij het zelf doen. Vieze sokken gaan in een vuilniszak. Daar mag hij ze zelf uit gaan halen en uitwassen.
Dag M, dat lijkt me niet fijn voor je. Ik kan me ook voorstellen dat het voor je man niet fijn is, aangezien hij niet meer gemotiveerd lijkt om er iets aan te doen.
Zou het een idee zijn om eens met hem te bespreken wat het voor hem lastig maakt? Zou het hem helpen als er een wasmand staat op de plek waar hij zijn kleding uittrekt? Ik kan me voorstellen dat het dan makkelijker wordt om de kleding dan ook meteen in die mand te gooien.
Dat heet het “touch-once-principe’. Je houdt een voorwerp maar 1 keer vast, voor het op zijn definitieve plek komt. Hoeft hij het later niet nog eens naar de wasmand te brengen.
Je kan daar ook een spelletje van maken in je hoofd.
Succes voor jullie!