Vanochtend werd ik enigszins overstuur wakker, want ik had een zeer onrustige nachtmerrie.
Een nachtmerrie over SPULLEN EN GELD.

 

De nachtmerrie:

Ik ging naar een pinautomaat om geld te pinnen voor de hulp, € 30,00. Zij was mee. Het scherm spiegelde en ik kon niet zo goed zien wat ik aanklikte, maar verwachtte het natuurlijk goed te doen.

Ik klikte en. plotseling kwam er geld uit het apparaat, heel veel geld. Maar niet alleen geld, ook heel veel spullen. Met moeite kon ik lezen wat er gebeurd was. Ik bleek een opdracht te hebben gegeven om het hele jaarbudget in één keer uit te laten keren en ik was de enige ‘gelukkige’ dit jaar die werd beloond met de megabonus van vele extra’s. Ik kon het amper lezen en nog minder begrijpen, want uit het apparaat bleven afwisselend spullen en geld vallen. Tussen de spullen in werden er tassen uit het apparaat gegooid en ik kon het eigenlijk net niet bijhouden om alles in die tassen te stoppen.

De spullen vielen ineens in grote laden die heen en weer schoven (zoals op die muntjesschuifmachines op de kermis, maar dan vele malen groter) en daarna op de grond. Het pinhokje werd en passant ook wat groter en de hulp moest naar haar kindje in een wandelwagentje bij de ingang. Ik was alleen en al mijn geld voor het hele jaar kieperde op de grond, bedolven onder de spullen.

Met beide handen tegelijk pakte ik alles kris-kras in grote bundels op en propte het in een almaar groter wordende tassenstroom. De mensen achter me werden boos: “Waarom duurt dit zo lang?” Ik antwoordde dat ik het ook niet wist en of er misschien iemand een medewerker kon halen. Die verscheen en vertelde, ook niet echt bekend met dit fenomeen, dat ik kennelijk ‘de gelukkige’ was en verdween weer snel uit beeld.

Erger

Enkele mannen achter me werden nog bozer en begonnen ook in de spullen te graaien en te stelen, maar daar lag al mijn geld tussen! Ik schreeuwde dat ze weg moesten gaan en met de toch weer opgedoken medewerker verdwenen ze weer iets naar de achtergrond. Ik weet niet meer goed wat er allemaal langskwam, zoveel en zo snel ging het.
Er waren flessen met afwasmiddel (handig voor mijn zoon op kamers), kleding, schattige kleine balletjurkjes (onlangs gezien bij een klant thuis), heel veel tijdschriften en boekenseries. Ineens zag ik een man met een boekje van Van Kooten en De Bie lopen. Mijn man (die gelukkig ook was verschenen) zei dat diegene het misschien later kon krijgen, maar dat we eerst alles moesten bekijken.

De stelende mensen werden teveel en de politie werd gebeld. Door hen werd de grote, graaiende massa wat op afstand gezet. En ondertussen kieperden de spullen en het geld maar naar beneden. Waar moest dit allemaal naartoe? Waar moest ik het uitzoeken, want ik wilde dit echt niet allemaal te hebben! Maar het jaar budget moesten we wel veilig stellen.

De apparaten hielden op en de ruimte veranderde ineens van een pinautomatenhokje met heel veel tassen in een ruimte waar van alles aan de wanden en lijnen hing. Dit hoorde ook allemaal nog bij mijn ‘verrassing’.
Ik kon enigszins nadenken en er waren nu een aantal aardige dames die ook verbaasd stonden te kijken. Er hingen grote vloerkleden die in elkaar gehandwerkt konden worden. Zij waren vrijwilligers bij het bejaardentehuis (die eigenlijk niet meer bestaan bedenk ik me nu). Ik kon eindelijk iets constructiefs doen en zei: “Oh, neemt u het alstublieft mee, graag!” Lijnen vol met kleding, sjaals en handschoenen in allerlei kleuren. We konden even overleggen wie welke kleur handschoenen wilde hebben.

Totale verwarring.

Wat moest ik met al deze spullen doen? Hoeveel tassen waren het wel niet?
Waar moest ik het uitzoeken? Het mocht niet op het politiebureau.
Ik kreeg het niet mee naar huis, mijn man was met een klein autootje gekomen.

En waarom wilde ik eigenlijk al deze spullen houden? Oh ja, omdat ik het eerst de spullen van het geld moest scheiden.
Maar als we nu naar huis reden, dat zou de stelende massa kunnen zien waar al deze spullen naartoe gingen.
Ik moest in ieder geval voorkomen dat ze te weten zouden komen waar ik woonde, anders zouden ze vannacht al het geld bij een inbraak meenemen.

En toen……

Schrijf jij hieronder hoe het afloopt? .
Wordt het een happy end of een drama?
Ik ben benieuwd, hoop eigenlijk wel op een happy end  😉

 

P.S.1 Gelukkig werd ik in werkelijkheid wakker  🙂 

P.S.2 Zou het te maken hebben met de 12e Facebook opruimuitdaging “Opgeruimd naar de herfst” die momenteel weer loopt? – Ik denk het wel!

PS.3 Meedoen aan de volgende groep van de cursus Begin met Opruimen en Ontspullen?
We starten 4 oktober. 
Hier lees je er alles over. Twijfel je of de cursus iets voor je is? Neem gerust contact met me op, dan kunnen we het telefonisch even overleggen.